08:01:45 January 10, 2025
Hindistan ve Pakistan arasındaki saçma ilişki yumağı hepimizin malumu. Aralarında adı konulmamış bir barış ama bir o kadar da adı konulmamış bir savaş var. Küsmez barışmaz yanyana yaşayan bu düşman kardeşler, dünyanın en ilginç sınır kapısıyla birbirinden ayrılıyor.
Hele ki bu kapıdan yürüyerek bir ülkeden diğerine geçmek dünyayı doya doya yaşamak isteyen her gezginin yapmasını tavsiye ettiğim bir şey. Pakistan tarafından Hindistan’a bakmak tüylerimi diken diken etti. Hele ki o kapıdan tek başıma Hindistan’a adım attığım o an :)) O heyecanı nasıl tarif edebilirim gerçekten bilmiyorum. Hayatımın sonuna kadar unutmayacağım gerçekten.
Pakistan-Hindistan sınırı her gün akşam saatlerinde düzenlenen bir törenle geçişe kapanıyor. İki ülkenin sınır koruyucusu olan güvenlik güçleri (Pakistan tarafında Pakistan Rangers, Hindistan tarafında Border Security Force) arasında 11 Ekim 1947’den beri hiç sektirilmeden yapılıyor bu tören.
Her iki tarafında birbirinin aynısı ama farklı renklerdeki oldukça ilginç formaları var. Her iki taraf da birbirlerine doğru yaptıkları ilginç kol ve bacak hareketleri ile eni konu güç gösterisi yapıyor. Hem Pakistan hem de Hindistan tarafında her gün yüzlerce insan bu törenleri coşkuyla izliyor ve kendi taraflarının sınır koruyucularına destek veriyor.
Tören her gün, gün batımından hemen önce gerçekleşiyor. Saat 15.00 sularında her iki tarafta da hazırlıklar başlıyor. Davulu zurnası bir saniye bile eksik olmayan bu sınır kapatma töreninin başlangıcı da oldukça gürültülü. Pakistan tarafında sürekli davullara sürekli çekilen tekbir ve “Pakistan zindabad” anlamına gelen “Pakistan çok yaşa” sloganı eşlik ediyor. Aynı şekilde de Hindistan tarafında da müzik ve slogan asla eksik olmuyor.
Her iki tarafta da törenin açılışını 2 kadın asker yapıyor. Kadınlar yerlerini aldıktan sonra koordineli bir şekilde sınır kapısına doğru her iki taraf da abartılı bacak hareketleri ile yürüyüşe başlıyor. Dizler neredeyse alınlarına değecek kadar yükseğe kaldırıyorlar bacaklarını. Birkaç tur gidiş gelişlerden sonra iki ülke arasındaki sınır kapıları açılıyor. Artık aralarında hiçbir engel olmadan birbirlerine abartılı kolye bacak hareketleri ile bir süre güç gösterisi daha yapıyorlar.
Ardından sıra bayrakların yarıya indirilmesine geliyor. Her iki taraf da oldukça yavaş ve koordineli şekilde bayraklarını önce yarıya indiriyor, sonra tamamen direkten indiriyorlar. Bayraklar özenle çıkarılıp askerler tarafından katlanıp götürüldüğü anda her iki taraftan da birer asker el sıkışıyor.
Bu olaydan sonra zaten atık tören bitiyor. Her iki taraf da kapılarını kapatıyor. Bu törenden sonra sınır geçişi de yapılmıyor ertesi güne kadar. Hindistan tarafı ertesi gün sabah 9’da Pakistan tarafı 8’de geçişlere açılıyor.
Hindistan ve Pakistan arasında yürüyerek geçiş yapmak bana sorarsanız muazzam bir deneyim. Hayatımın en güzel ülke geçişlerinden bir tanesiydi. Olur da böyle bir maceraya siz de atılmak isterseniz diye bu konu ile ilgili bir kaç tüyo vermek boynumun borcudur.
Her iki taraf da Türk vatandaşları için vizeli. Hindistan için konsolosluk vizesi, Pakistan için ise e-vize gerekli. Pakistan vizenizin çıktısını aldığındanızdan emin olun. Ve ülkeden çıkana kadar da çıktıyı kaybetmeyin.
Her iki tarafta da “Porter” denilen eşya taşıyıcılar var. İnsanı feci derecede dalıyorlar. Özellikle Hindistan tarafındakiler. Bunlara para kaptırmayın. Mümkünse bu geçişi yapacağınız seyahate sırt çantası ile çıkın. Çünkü iki ülke arasındaki bu geçişte epeyce yürümeniz gerekecek. Ve Pakistan tarafında yürüyeceğiniz yollar çok bakımsız. Tekerlekli valiz sizi yavaşlatacak ve dahası yoracaktır.
Ben Pakistan’dan çıkıp, Hindistan’a girdim. Pakistan tarafında da Hindistan tarafında da araçla ulaşabileceğiniz belli bir nokta var. O noktadan sonra askerler arabayla geçişe izin vermiyor. Benim içinde bulunduğum araçta rehber, şoför ve eşim vardı. İlk kontrol noktasında rehberin araçla geçişine izin vermediler. Rehberi orada bıraktık. İkinci kontrol noktasında beni araçtan indirdiler, güvenlik aramasından geçirdiler, bu esnada şoför ve eşimin arabadan inmesine izin vermediler.
Son kontrol noktası, sınır kapatma töreninin yapıldığı tribünün olduğu nokta. Sınır kapatma törenine araçla geldiğiniz zaman da aracı bu noktada park edip tören alanına yürümeniz gerekiyor zaten. Bu noktadan sonra artık eşime de şoföre de izin verilmedi.
Gümrük işlemlerinin yapıldığı binada pasaportumun fotoğrafı çekildi, çıkış damgası basıldı ve bu işlemlerden sonra ben Hindistan’a doğru yürüyüşüme devam ettim.
Sadece 5 saniye süren o heyecan 🙂 Her iki taraf arasındaki kapıdan yürüyerek geçip Hindistan tarafındaki ilk asker kontrolü ile karşılaştım. Kapıdaki ilk asker pasaportumdaki vizeye baktıktan sonra beni güvenlik kontrolüne gönderdi.
Kontrol noktasında valizim x-ray’den geçirildi. Sonra beni ve kara sınırından geçiş yapan diğer kişileri bir süre bu kontrol noktasında beklettiler.
Hindistan tarafında güvenlik kontrolü noktası ve gümrük noktası arasında shuttle çalışıyor. Yürüme mesafesinde değil kontrol noktaları. Gümrük noktasına ulaştığınızda bu tarafta da etrafınızı porterlar saracak. Aman dikkat.
Vizenize bakan gümrük görevlisi Hindistan’da hangi şehirleri gezeceğinizi ve son 2 yıl içinde ziyaret ettiğiniz ülkeleri sorabilir. Damganız basıldıktan sonra bu noktada da bir kere daha güvenlik kontrolünden geçiyorsunuz. O kontrolden sonra serbestsiniz.
Her iki tarafın da sınır kapısının yakın mesafesi bildiğiniz köy. Sınır kapılarının yakınlarında change ofisi bulma şansınız olmayabilir. Hindistan tarafında gümrükte vardı ama kapalıydı 🙂 O yüzden ben Pakistan’dan çıkmadan önce kara borsacılardan Amristsar’a ulaşmama yetecek kadar bir meblağı bozdurdum ki bu da yaklaşık 20 Euro gibi birşeye denk geliyordu.
Hindistan’dan Pakistan’a geçeceğiniz senaryoda da aynı şey geçerli olacak. Hindistan’dan çıkmadan önce, Pakistan’a girişinizin ardından sizi Lahor’a ulaştıracak kadar bir miktar para bozdurun yeter. Fazlası zarar ettirir.
Yeme-içme imkanı her iki tarafta da var. En azından su alabileceğiniz yerler var. Ama free shop iki tarafta da yok. Sokak satıcıları acıkırsanız abur cubur ihtiyaçlarınızı gidermek ve en azından medeniyete ulaşana kadar açlıktan bayılmanızı engellemek üzere hazır bekliyor her iki tarafta da.
Lahor’dan Wagah sınır kapısı yaklaşık 30 km mesafede. Attari sınır kapısından Amritsar ise yaklaşık 25 km kadar. Ben Amritsar’da kaldığım otele ulaşmak için booking.com üzerinden taksi tuttum. Taksiciyi internetimin kısıtlı olabileceği konusunda uyardım ve taksinin plakasını benimle paylaşmasını istedim. Ve ben sınıra ulaşmadan taksiciden Attari sınır kapısı otoparkına ulaşmış olmasını tembihledim.
Bu ulaşım sorunsalını Hindistan tarafında yaşamazsınız. Zibil gibi araç var. Ama Pakistan tarafında böyle bir imkan bulacağınızdan şüpheliyim. Her iki taraf için de sınır geçişinden sonra transferinizi önceden ayarlayın ve sürücü ile öncesinde mutlaka konuşun.
Kapılar sınır kapatma törenlerinden sonra ertesi gün sabaha kadar kapalı kalıyor. Yani akşam vakti sınır geçişi yapmanız mümkün değil. Saat 15.00 itibariyle zaten tören için hazırlıklar başlıyor ve o saate kadar sınır kapısında olup işlemleri başlatmanız gerekiyor. Hindistan tarafında işlemler, Pakistan tarafına göre daha uzun sürüyor.
Bende her iki ülke için de e-sim yüklüydü. Pakistan’dan çıkıp Hindistan’a girerken internetimin çalışmayacağından ve taksi şoförüm ile iletişime geçemeyeceğimden endişelenmiştim ama Hindistan tarafına girişten hemen sonra e-sim sorunsuz şekilde çalıştı. Telefonunuz uyumluysa mutlaka e-sim yükleyin ve bir ülkeden diğerine adım atar atmaz açın e-simi.
Bu sitede yayınlanan hiç bir yazı izin alınmadan paylaşılamaz veya coğaltılamaz.
Copyright © 2024. All rights reserved
